To κόστος και η απάτη του νεο-φιλελευθερισμού

Συγκλονιστικά τα στοιχεία τής Oxfam για τον παγκόσμιο πλούτο και την ακραία φτώχεια. Οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κέρδισαν 241 δισ. μέσα σ" έναν χρόνο και η περιουσία τους ισούται με το ΑΕΠ της Βρετανίας

Το 2012 οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου έγιναν πλουσιότεροι κατά 241 δισεκατομμύρια δολάρια. Η συνολική τους περιουσία ανήλθε σε 1,9 τρισ. δολάρια, όσο δηλαδή το ΑΕΠ της Βρετανίας.

«Τα εισοδήματα του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού έχουν αυξηθεί κατά 60% τα τελευταία είκοσι χρόνια» αποκαλύπτει σε έκθεσή της η βρετανική ανθρωπιστική οργάνωση Oxfam. Σύμφωνα με νέους υπολογισμούς της οργάνωσης, η ανακατανομή μόλις του 25% της τεράστιας αυτής ποσότητας του χρήματος θα επέτρεπε στις κυβερνήσεις να εξαφανίσουν την ακραία φτώχεια για έναν ολόκληρο χρόνο, παγκοσμίως. Δυστυχώς για τους 40.000 ανθρώπους που πεθαίνουν καθημερινά σε όλο τον κόσμο εξαιτίας της φτώχειας, οι δισεκατομμυριούχοι είναι � �πίθανο να μοιραστούν τα κέρδη τους, αλλά και σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις να εφαρμόσουν πολιτικές που θα αναδιανέμουν τα υπερβολικά εισοδήματα δικαιότερα σε όλη την κοινωνία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος από το 1980 έχει διπλασιαστεί για το κορυφαίο 1% του πληθυσμού και έχει τετραπλασιαστεί για τους υπερ-πλούσιους που αποτελούν το 0,01%.

Στην Κίνα, επίσης, το 10% του πληθυσμού κερδίζει περίπου το 60% του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα η χώρα να κατέχει μαζί με τη Νότια Αφρική το ρεκόρ της ανισότητας στα εισοδήματα.

Στη μελέτη με τίτλο «το κόστος της ανισότητας: πώς ο πλούτος και τα ακραία εισοδήματα βλάπτουν όλους μας», η Oxfam τονίζει ότι «η αύξηση της περιουσίας των υπερ-πλουσίων είναι το άμεσο αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων. Οφείλεται στη μείωση των φορολογικών συντελεστών και της φορολογίας των πλουσίων, στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και την καταστροφή των συλλογικών συμβάσεων». Στη Βρετανία, η επικείμενη μείωση του ποσοστού από 50% σε 45% όχι μόνο δεν θα ενισχύσει τα δημόσια έσοδα, αλλά θα πλουτίσει τους κερδοσκόπους. Η Goldman Sachs και άλλες τράπεζες σκέφτονται, μάλιστα, ήδη να καθυστερήσουν την καταβολή του μπόνους στα στελέχη τους για να επωφεληθούν από αυτό.

Χαμηλότεροι μισθοί και υψηλή ανεργία

Οι νεοφιλελεύθεροι επιμένουν ότι η ανεξέλεγκτη ανισότητα στα εισοδήματα και η «ευελιξία» στους μισθούς θα μειώσουν την ανεργία. Ομως, σε όλο τον κόσμο τόσο η ανισότητα όσο και η ανεργία έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. «Το ποσοστό της ανεργίας αναμένεται ότι θα αυξηθεί και πάλι και ο αριθμός των ανέργων στον κόσμο θα αυξηθεί κατά 5,1 εκατομμύρια το 2013 για να υπερβεί τα 202 εκατομμύρια, και κατά 3 εκατομμύρια επιπλέον το 2014» εκτιμούν οι εμπειρογνώμονες της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας.

Κι όμως! Το τεράστιο ποσοστό της ανεργίας στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες συνοδεύεται από το χαμηλότερο επίπεδο των μισθών ως ποσοστό του ΑΕΠ από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Η Oxfam είναι μία μόνο από σειρά οργανώσεων που αναφέρονται στον ανθρώπινο, οικονομικό και περιβαλλοντικό αντίκτυπο των ανισοτήτων κατά τα τελευταία χρόνια. Ακόμη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε πρόσφατη έκθεση με τίτλο «Δίκαιη Κατανομή» υποστηρίζει ότι οι κυβερνήσεις τόσο στις πλούσιες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην προοδευτική φορολογία και στην αναδιανομή του πλούτου.

Νεκρό γράμμα η θεωρία του Φρίντμαν

Στην ετήσια έκθεσή της η Υπηρεσία του ΟΗΕ για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη ουσιαστικά θάβει το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του Φρίντριχ Χάγεκ και του Μίλτον Φρίντμαν. «Οπου εφαρμόστηκαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές τα αποτελέσματα ήταν ακριβώς αντίθετα από τα προβλεπόμενα. Οι ρυθμοί ανάπτυξης μειώνονταν και η ανεργία αυξανόταν».

Οπως σημειώνει ο Τζορτζ Μονμπιό σε άρθρο του στον «Γκάρντιαν» «οι ακραίες κοινωνικές ανισότητες είναι εδώ και δεκαετίες το αναγκαίο υποπροϊόν της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Για τους οπαδούς του νεοφιλελευθερισμού κάθε προσπάθεια να θεσπιστούν πολιτικές για τη μείωση της ανισότητας αντιβαίνει στην αποτελεσματικότητα της ελεύθερης αγοράς και θα πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος. Αντ" αυτού πρέπει να γίνουν περισσότερα για την περαιτέρω απελευθέρωση της οικονομίας, την ιδιωτικοποίηση των πό ρων, των υπηρεσιών και της βιομηχανίας, τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και το άνοιγμα των αγορών για ακόμη μεγαλύτερο ανταγωνισμό τόσο σε εθνικό όσο και διεθνές επίπεδο».

Oλα αυτά έχουν αποτύχει και, όπως λέει η έκθεση του ΟΗΕ, πρέπει «να ξαναδιαβάσουμε κάποια παλιά μαθήματα για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη συμμετοχή. Γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσουμε τελικά την κρίση και να βαδίσουμε τον δρόμο της βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης».

Του Μιχάλη Ψύλου

Πηγή: http://www.ramnousia.com/