Η συνείδηση της οικονομικής κρίσης σε μια Ελλάδα πειραματόζωο.

 Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Όσο θα εντείνονται οι συγκρούσεις στην οικονομ ία  και όσο το εξιλαστήριο θύμα θα είναι η κοινωνία, τόσο θα γίνεται πιο αποκαλυπτικό πως  η σημερινή συγκρότηση των ατόμων σε κοινωνικές τάξεις, αλλά και το πολιτικό σύστημα που επιλέχτηκε για να υπηρετεί το κράτος  θα αποσαθρώνεται.

Αντίθετα με όσους ισχυρίζονται πως η κρίση είναι κρίση χρέους ή κρίση υπέρογκων δαπανών, από όσα συμβαίνουν στο Νότο της.........

Ευρωπαϊκής Ένωση� �, αυτός ο ισχυρισμός είναι αδύναμος.

Βεβαίως έχουν οξυνθεί όλα τα οικονομικά μεγέθη, αλλά αυτό είναι συνέπεια μιας μη οικονομικής κρίσης.

Τα ΜΜΕ αλλά και οι κυβερνητικές πολιτικές, καθώς και ο αντιπολιτευτικός λόγος επισκιάζουν εντέχνως το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα του σχεδιασμού που δεν καθιστά την Ελλάδα α� �λά πειραματόζωο, αλλά που ναι, μπορεί να στοχεύει και σε καταστροφή των κεφαλαίων που συγκροτούν την βάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα και που είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και το εμπόριο αλλά κυρίως ότι σχεδιάσθηκε, σχεδιάσθηκε για την καταστροφή των πολιτιστικών προτύπων και του συστήματος των παραδοσιακών κοινωνικών σχέσεων που δημιούργησαν το νεοελληνικό κράτος  και με βάση αυτό , που συγκρότησαν την ελληνική κοινωνία, επειδή αυτά αποτελούν εμπόδιο στην ενθρόνιση του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού, κυρίως σε μικρές και φτωχές οικονομίες  όπου υφίστανται έντονα τα στοιχεία παραδοσιακότητας στις οικονομικές σχέσεις και στην διαμόρφωση των δεικτών οικονομίας.

Οι βασικοί συντελεστές της Ελληνικής εκδοχής καπιταλιστικής ανάπτυξης, έχουν απόλυτη συνάφεια με το πολιτιστικό πρότυπο της συγκρότησης του Κράτους ως ανάγκη μιας κοινωνίας ατόμων που έμα� �ε να πολεμά για την ελευθερία της και που η ιστορία της βασίζεται όχι σε μεγάλες οικονομικές επαναστάσεις αλλά σε απελευθερωτικούς αγώνες, σε έναν εμφύλιο και σε πολλές δικτατορίες.

Για να κατανοήσουμε περισσότερο την κρίση, θα πρέπει να πάρουμε υπόψη τις παραδόσεις και τα εθιμικά, αν μπορούμε να τα πούμε έτσι, στοιχεία , πάνω στα οποία και με τα οποία οδήγησαν τον Ελληνικό λαό σε μια συγκεκριμένη μορφή συγκρότησης της Κ� �ινωνίας και σε ένα αντίστοιχο της, Κράτος.

Ο Ελληνικός λαός, είναι από εκείνους τους λαούς που έχουν ενσωματώσει στο dnaτου, την διαρκή πάλη για ελευθερία και ανεξαρτησία, κάτι που καθόρισε και την θέση του απέναντι στην οικονομία και στην δημιουργία οικονομικών μεγεθών που στόχευαν από την μια στην εμπέδωση της ανεξαρτησία και της οικονομικής ελεύθερης δημιουργίας, ως κυρίαρχοι συντελεστές στον εθνικό κα ταμερισμό εργασίας και από την άλλη στην αναγνώριση του Ελληνικού Κράτους ως ισότιμο πολιτισμένο και οικονομικά αυτοδύναμο, ισάξιο να συγκριθεί με κάθε άλλο στον Ευρωπαϊκό χώρο.

Ο Ελληνικός πολιτισμός παρά τις έξωθεν πιέσεις και παρά την εθελοδουλεία  του Πολιτικού Προσωπικού του Κράτους, το οποίο βιαζόταν να αναγνωρισθεί  ως εκπρόσωπος μιας αναπτυγμένης οικονομίας και ως εκ τούτου  ναρκοθετούσε κάθε προσπάθ� �ια χειραφέτησης της Κοινωνίας και της οικονομίας υπηρετώντας με ανήθικους τρόπους και πολιτικές τα ξένα συμφέροντα που τους καθιστούσαν ιδιοκτήτες της εξουσίας , δεν μπόρεσε να θυσιάσει την συνείδηση των Ελλήνων ως προς την καταγωγή, το Έθνος και την Πατρίδα.

Παρ' ότι το Πολιτικό Προσωπικό που διαχειριζόταν και διεύθυνε το Κράτος ήταν έντονα εθελόδουλο και διεφθαρμένο, εντούτοις ουδέποτε αποσκίρτησε από την Ελληνικ� � του συνείδηση, την Ελληνική γλώσσα, τα έθιμά, τα ήθη και την Ελληνική του καταγωγή.

Φτάνω σήμερα να ισχυριστώ πως χωρίς να το θέλει, χωρίς να το έχει συνειδητοποιήσει, χωρίς να το επεδίωξε ποτέ, ο εθνικισμός της Ελληνικής καταγωγής των νεοελλήνων, ως συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού των αρχαίων ελλήνων, δημιούργησε κατά έναν αντίθετο ως προς τον καπιταλισμό, καπιταλιστικό σύστημα ανάπτυξης που βασιζόταν σε δύο σ ταθερές. Στην οικονομία της αλληλεγγύης, της ελεύθερης δημιουργίας και στην παραγωγής ανθρωπιστικών κοινωνικών σχέσεων που βρίσκονταν σε σύγκρουση με τις κοινωνικές – οικονομικές σχέσεις ενός συστήματος οικονομίας που είχε επιβληθεί απ' έξω και που καθόριζε ένα πλήθος ταξικών αντιθέσεων, συγκρούσεων και συγκροτήσεων , κάτι που δεν αποτελούσε την κυριαρχική οικονομία των επαρχιακών πόλεων και τα χωριών και στην εισαγωγή οικονομικών προτύπων καπιταλιστική ανάπτυξης στο οποίο κυριαρχούν συγκρουσιακά στοιχεία που διαιρούν την κοι νωνία σε υποτελείς δούλους και αφέντες κεφαλαιοκράτες σε αντίθεση με εκείνο που ορίζεται ως δημιουργία  οικονομίας της προόδου και της ανάπτυξης ανθρωπιστικών σχέσεων.

Οι βασικές αντιθέσεις στην παραδοσιακή οικονομία, ενώ μπορούν σε κάποιο βαθμό να μοιάζουν με τις κυριαρχικές αντιθέσεις μιας καπιταλιστικής ή ιμπεριαλιστικής ανάπτυξης, εντούτοις από οποιανδήποτε πλευρά τις προσεγγίσεις, θα διαπιστώσεις πως είνα� � δύο διαφορετικά πράγματα.

Άλλη είναι η αντίθεση μεταξύ πλούσιου και φτωχού και άλλη η αντίθεση μεταξύ καπιταλιστή και εργάτη.

    

Τα πολιτιστικά στοιχεία που ενέπνευσαν τον Ελλη� �ικό λαό από γένος σε Έθνος, από Κοινωνία σε Κράτος, δεν συναντιόνται σε άλλους λαούς και Κράτη, σαν και αυτά της Ευρωπαϊκής Δύσης ή της πέραν του Ατλαντικού.

Ενώ το κυρίαρχο δόγμα που συγκρότησε τις Δυτικές Κοινωνίες και τις ταύτισε με το Κράτος, ήταν ότι, τα άτομα συγκροτούνται σε Κράτος - Κοινωνία,   για να υπηρετούν την οικονομία και το κέρδος, ώστε να  αιτιολογείται από αυτό  η υπόσταση του Κράτους και των πολι τιστικών του προτύπων όπου το άτομο υποβιβάζεται σε οικονομική μονάδα αναζητούσα την ανθρώπινη διάσταση της μέσα από το χρήμα, το αντίστοιχο  κυριαρχικό δόγμα της Ελληνικής ιδιαιτερότητας ήταν πως η οικονομία υπηρετεί το άτομο και την κοινωνία  για να υπηρετηθεί από αυτήν ως εργαλείο ευημερίας της ίδια της κοινωνίας και το Κράτος. Και αυτό έχει να κάνει με την Αρχαία Ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη που ποτέ οι σημερινοί Έλληνες δεν τα απαρνήθηκαν ως ιστορική τους καταγωγή, απλά αμφισβητείται η καταγωγή τους αυτή από τους Δυτικο� �ς.

Αυτό άλλωστε το δόγμα αποτέλεσε το κυρίαρχο και δεσποτικό αίτιο στις σχέσεις που αναπτύχθηκαν τόσο στην διαμόρφωση μιας αμυντικής – συντηρητικής  οικονομίας των επαρχιακών πόλεων  σε αντίθεση με την Αθήνα και άλλα μεγαλοαστικά κέντρα όσο και στις συγκρούσεις μεταξύ μισθωτών εργαζομένων και  Καπιταλιστικού τρόπου δημιουργίας Κεφαλαίων και ανάπτυξης.

Και σήμερα ακόμα, μπορούμε να παρατηρήσουμε στις κοινότητες όπου εξακολουθούν να βιώνονται παραδοσιακές κοινωνικές σχέσεις, η οικονομία ανταλλαγής με βάση την χρηστική τους αξία αγαθών αντιτάσσεται στην καπιταλιστική οικονομία. στην οποία δεν υφίστανται αγαθά, παρά μόνο εμπορεύματα.  

Για να γίνω ακόμη πιο κατανοητός,. όταν δεν έχεις ένα αβγό να τηγανίσει ς, πηγαίνει στο πλησιέστερο μίνι μάρκετ για να το αγοράσεις. Από αυτήν την σχέση με το ιδιοκτήτη του μίνι μάρκετ προκύπτει μια  οικονομική και κοινωνική σχέση, στην οποία εμπεριέχεται μια αξία χρηστική, το κέρδος για τον πωλητή και η διατροφική για τον καταναλωτή, μια δεύτερη αξία, το νταβατζιλίκι στο Κράτος, που λέγεται ΦΠΑ. και μια τρίτη, η κοινωνική. Η θέση δηλαδή του ατόμου σε σχέση με τα πράγματα, τις βιοποριστικές του ανάγκες και με την ανθρώπινη του υπόσταση.

Ανάλογα με τον τρόπο που το άτομο προμηθεύεται προϊόντα κατατάσσεται σε μια κλίμακα που ο ίδιος επινόησε, και κατηγοριοποιείτε ως προς αυτήν. Αν ο εργαζόμενος αγοράζει τα αναγκαία είδη βιοπορισμού του με πραγματικό χρήμα ή με πιστωτική κάρτα ή με πίστωση ( βερεσέ) , ο τρόπος αυτός τον κατατάσσει σε διαφορετικές βαθμίδες της κλίμακας.  Επομένως κάθε οικονομική συναλλαγή κατηγοριοποιεί το άτομο στην κοινότητα, από το μείον ως το απόλυτο θετικό.   

 Στο χωριό, όπου κυριαρχούν οι ανθρωπιστικές κοινωνικές σχέσεις πιο έντονα από τις οικονομικές, δηλαδή ανταγωνιστικές προς την Καπιταλιστική οικονομία, πηγαίνεις στην γειτόνισσα σου και παίρνεις ένα αβγό. Την επομένη που γεννούν οι κότες σου της το επιστρέφεις χωρίς να πληρώσεις τόκο. Χωρίς να πληρώσεις φόρο.

Αυτή η οικονομία συγκρούεται μ� � την καπιταλιστική.

Είναι η σχέση ανάμεσα στις ανάγκες σου, στην ικανοποίηση των αναγκών, του τρόπου και τον μεσολαβητή που στον καπιταλισμό αποτελεί μια κατ' εξοχήν εμπορευματική οικονομική σχέση, ενώ στο παράδειγμα με το χωριό, οι σχέσεις βιοπορισμού είναι κατ' εξοχήν ανθρωπιστικές και όχι αναγκαστικά οικονομικές που υποκρύπτουν εκμετάλλευση , κέρδος και υπεραξία. 

Μπορούμε επίσης να διαπιστώσουμε πως η οικονομία που αναπτύσσεται στις επαρχιακές πόλεις και τις μικρές ή μεγάλες κοινότητες διατηρεί ως βασικό στοιχείο ύπαρξης την ελευθερία σχέσεων με την παραγωγή και την ικανοποίηση των βασικών αναγκών μέσα από αυτή. Αυτή καθορίζει μέχρι έναν βαθμό και την διαμόρφωση κοινωνικών-οικονομικών σχέσεων πέραν των παραδοσιακών μεταξύ των ατόμων, ενώ στα μεγάλα αστικά κέντρα που ανθίζουν οι εκμεταλλευτικές κοινωνικές σχέσεις,  το εμπόριο, η βιομηχανική παραγωγή, οι υπηρεσίες και  οι σχέσεις οικονομικής ανάπτυξης, οι συγκροτήσεις κοινωνικών στρωμάτων και η ικανοποίηση των βασικών βιοποριστικών αναγκών χαρακτηρίζονται από την ανελευθερία, την υποταγή, την διαφθορά, το εξαναγκασμό και έναν ανταγωνιστικό ταξικό εκτοπισμό των ατόμων ως προς τις ανάγκες του σε σχέση με την  παραγωγή και την ιδιοποίηση του πλούτου που η παραγωγή δημιουργεί.

Η διαφθορά του πολιτικού προσωπικού, το οποίο διέφθειρε και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα , αλλά και τον ίδιο τον λαό, δεν αποτελεί συγκυριακό φαινόμενο που συναντιέται στον παρόντα χρόνο.

Από την εποχή  των προεστών, πριν την απελευθέρωση από τους Τούρκους, οι φόροι που η κοινότητα πλήρωνε στην Πύλη, χρηματοδοτούσαν τα πλούτη των προεστών αφού οι ίδιοι έβαζαν καπέλο στους φόρους για κάθε μέλος της κοινότητας. Άλλωστε μετά την απελευθέρωση οι ίδιοι προνομιούχοι από τους Τούρκους που είχαν χριστεί και ήρωες της επανάστασης, όταν ο Καποδίστριας τους αφαίρεσε το προνόμιο της συλλογής των φόρων για λογαριασμό τώρα του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, τον δολοφόνησαν.

Το ελληνικό κράτος καθ' όλη την διαδρομή εξέλιξης του, δεν αποτελεί παρά συνέχεια της νεοσύστατης συνείδη σης του, από τον Καποδίστρια μέχρι σήμερα.

Μια συνείδηση που διαμορφώνεται τόσο από κατάλοιπα προνομίων που παραχωρήθηκα από κατοχικές δυνάμεις,  όσο και μετά,  από νέα προνόμια που ανταλλάσσονται μεταξύ των οικονομικά εύρωστων φατριών  και της  δυτικοευρωπαϊκής οικονομικής δυναστείας και μήλον της έριδος την διαφέντευση της χώρας από δυνάμεις – κράτη που βρίσκονται μεταξύ τους σε διαμάχες υπεροχής, με δυσβ άστακτα  δάνεια και χρέη και ως αντιπαροχή στο πολιτικό προσωπικό να εκμεταλλεύεται προνομιακά αυτό την εξουσία πάνω στο Κράτος και τον λαό.

Από αυτή την σχέση γεννήθηκε μια συγκεκριμένη τύπου ηθική της εξουσίας,  που στο όνομα της οι πολιτικοί δεν διστάζουν να υπονομεύσουν όχι μόνο την ευημερία του λαού αλλά και του κράτους. Φαίνεται να αποτελεί αξίωμα στην εξέλιξη του Κράτους, της οικονομίας και του Πολιτικού Προ σωπικού, που έχει δηλητηριάσει και το σύνολο της Κοινωνίας , μέχρι και το νεογέννητο μέλος της που εκπαιδεύεται ως τέτοιο.

Αυτή λοιπόν η συνείδηση εξουσίας και ηθικής της εξουσίας και των εραστών της, διαμόρφωσε ένα περιβάλλον συγκρούσεων,  δυνάμεων οικονομικών με πολιτικές διασυνδέσεις, καθώς και σχέσεις αμοιβαίας εξάρτησης οικονομικών δυνάμεων και πολιτικού προσωπικού. Στο επίπεδο της Κοινωνίας οι συγκρούσεις αυ τές και η ηθική που τις περιέβαλε συγκροτούσαν «στρατόπεδα επιρροής» και εξαναγκασμού ή εξαγοράς κοινωνικών τμημάτων τα οποία κυρίως,  τα καθοδηγούσε στις επιλογές τους αυτές  η ανάγκη βιοπορισμού, η αμάθεια και η ιδιοτέλεια που το ίδιο το κράτος προπαγάνδιζε. Δηλαδή ο ατομικισμός.  

Παρ' όλα αυτά όμως, στις προηγούμενες γενιές λαού και πολιτικού προσωπικού, τίποτε δεν μπορούσε να μπει εμπόδιο σε εκείνο που τους όριζε ως γένος των Ελλήνων με την αδιάσπαστη στον χρόνο ιστορική συνέχεια με τους Αρχαίους Έλληνες, ως πολιτισμό και ως έθνος, αν και το «έθνος» ξεπερνά τα στενά όρια του «γένους».

Γιατί το «έθνος» δεν ήταν μόνο οι άνθρωποι , με τα κοινά ήθη , τα κοινά έθιμά τους, η κοινή αιματολογική καταγωγή ή ιστορία των  προγόνων ή η κοινή τους θρησκεία  αλλά και εκείνα τα φύλλα ανθρώπων, που κατοικούσαν στα ίδια εδάφη και που μαζ� � τους πολέμησαν, ενώθηκαν , πέθαναν και απελευθέρωσαν τούτον τον δύστυχο τόπο.

Στο πέρασμα των χρόνων μέχρι σήμερα, παρ' ότι το Πολιτικό Προσωπικό και οι κρατικοί θεσμοί αποτελούσαν εργαλεία ξένων δυνάμεων, εντούτοις ποτέ δεν επιχείρησαν να ξεριζώσουν τον Έλληνα από τις ρίζες του.

Αυτόν που σήμερα συμβαίνει, είναι πως κάποια ανδρείκελα,  εκπαιδευμένοι πρακτορίσκοι ξένων δυνάμεων, μαζί με μια προδοτική κάστα δικαστών  χωρίς Ελληνική συνείδηση και χωρίς Ελληνική παιδεία., απόγονοι των «νικητών» του εμφυλίου, εκμαυλισμένοι των ίδιων δυνάμεων που υπηρέτησαν τις κατοχικές δυνάμεις του Γ΄ Ράιχ ή ως συνεργάτες αργότερα των Άγγλο-αμερικάνικων συμφερόντων εναντίον των Ελλήνων που πρόβαλλαν πραγματική αντίσταση κατά των κατακτητών και οδήγησαν έναν λαό στον εμφ� �λιο πόλεμο για λογαριασμό των ξένων συμφερόντων που μετέπειτα τους έχρησαν οικοδεσπότες-εξουσιαστές,   αφού ιδιοποιήθηκαν  το κράτος και τον μόχθο του λαού, αφού τον υπερχρέωσαν, πλούτισαν, λήστεψαν και εξακολουθούν να τον ληστεύουν,  τώρα διαμοιράζουν τα ιμάτιά του για να διατηρήσουν τα προνόμια εξουσία τους , για  μια θέση Πρωθυπουργού, Υπουργού, Βουλευτή, Δικαστή , Δημάρχου, Συνδικαλιστή .

Εκείνο στο οποίο εγκληματούν, εκείνο όμως που ξεριζώνουν από τον λαό, δεν είναι μόνο η γη , το νερό, οι Δημόσιες επιχειρήσεις, ο ορυκτός πλούτος, εκείνο που κάνουν είναι ξεριζώνουν τον λαό από τις ρίζες του.

Να ξεριζώσουν την συνείδηση από αυτό που τους γέννησε. Από αυτό για το οποίο πολέμησαν για την απελευθέρωση το 1821, για την απελευθέρωση καταπατημένων εδαφών μέχρ� � που και πάλι οι ξένες δυνάμεις καθοδήγησαν την Μικρασιατική καταστροφή. Από αυτό για το οποίο πολέμησαν το 1940, από αυτό για το οποίο δεν χαρίστηκαν στην ζωή τους αλλά οργάνωσαν την αντίσταση και σκοτώθηκα, με χιλιάδες νεκρούς και καμένα χωριά από του Ναζί..

Μας υποχρεώνουν μέσα από ανήθικους φόρους να χάσουμε την ατομική μας ιδιοκτησία και την γη μας, τα σπίτια μας, τον τόπο μας  για να τα αγοράσουν ξένοι έποικοι. 

Μας βιάζουν την αρχή της Ελληνικής οικογένειας , της ασφάλειας της οικογένειας, την αλληλεγγύη της οικογένειας, υποχρεώνοντας τα παιδιά μας, επειδή έτσι κάνουν στις χώρες τους, να καταθέτουν φορολογικές δηλώσεις μόλις γίνονται 18 χρονών.

Υποχρεώνουν τα παιδιά μας να μένουν άνεργα και να φεύγουν μετανάστες � �το εξωτερικό.

Μας υβρίζουν και χυδαιολογούν εναντίον της δημιουργίας της οικογένειας, επειδή αναπαράγεται. Μεταχειρίζονται τα παιδιά μας ως κρυμμένο πλούτο που δεν το δηλώσαμε. Λένε, πως για να έχεις παιδιά πρέπει να κρύβεις εισοδήματα από το Κράτος. Γιατί, με τα μέτρα και τους φόρους που έχουμε πάρει πως μπορεί να γεννήσεις παιδιά και να τα ζήσεις.

Χρησιμοποιούν τα παιδιά μας σαν αντικείμενα, σαν οικονομικούς δείκτες, σαν αυτοκίνητα πολυτελείας, που πρέπει για αυτά να πληρώσουμε φόρο πολυτελείας.  

Μας λοιδορούν που φτωχύναμε επειδή αυτοί που μας έκαναν άνεργους, διατείνονται πως μαζί τα φάγαμε. Μας βάζουν φόρους για να  χάσουμε τις οικονομίες και τα σπίτια μας και έρχονται στην συνέχεια και μας λένε πως θα σας δώσ� �υμε ένα επίδομα αλληλεγγύης μόνο αν δεν έχετε τίποτα δικό σας.

Δημιουργούν το δήθεν κοινωνικό τιμολόγιο στο ηλεκτρικό ρεύμα και η ΔΕΗ μας βάζει καπέλο επειδή το Κράτος έμαθε να κάνει μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. 

Ξεδιάντροπα αυθαδιάζουν απέναντι στην δυστυχία που μας προκάλεσαν λέγοντας πως παίρνουν ή θα πάρουν μέτρα  βοήθεια μόνο για εκείνους που έμειναν χωρίς δουλειά και χωρίς εισόδημα, αλλά με την προϋπόθεση να έχουν απολέσει την ατομική τους περιουσία, διαφορετικά θα τους επιβληθούν  φόροι κατοχής, που αν δεν τους πληρώσουν θα κατάσχουν όσα και ότι εκείνοι επιθυμούν.

Κάθε οικογένεια από το σύνολο όσων είχαν και εξακολουθούν να έχουν την «ευτυχία» να εργάζονται, μαζί με την άγρια φορολόγηση έχουν και κάποιο � �έλος στην οικογένεια τους άνεργο. Όμως όσοι , και είναι οι περισσότεροι, δεν εργάζονται πως ζουν; Αυτό τους απασχολεί μόνο ως φόβητρο εναντίον μας.

Για την Ελληνική οικογένεια αποτελεί ιερό πατροπαράδοτο καθήκον και ηθικό πολιτιστικό αξίωμα να βοηθά τα μέλη της που βρίσκονται σε δυσκολία, πόσο μάλλον όταν είναι άνεργα.

Τότε το κράτος των διατεταγμένων πρακτορίσκων, σε κατηγορεί ότι για να βοηθάς την οικογένειά σου ή την οικογένεια του παιδιού σους από την πενιχρή σου σύνταξη ή τον πενιχρό σου μισθό, κλέβεις το κράτος, κλέβεις  φόρους και είσαι φοροφυγάς.

Τότε σου βάζουν περισσότερους φόρους, σου κόβουν περισσότερο τον μισθό ή την σύνταξη, σου στέλνουν ραβασάκια πως αν δεν πληρώσεις τους φόρους θα σου κατασχέσουν το σπ� �τι, το αυτοκίνητο το μισθό.

Σου λένε πως δεν μπορεί με έναν μισθό, με ένα μικρό χωράφι, με ένα μικρομάγαζο να έχεις ατομική ιδιοκτησία. Να έχεις σπίτι και αυτοκίνητο. Ακόμα χειρότερα να έχεις και εξοχικό ή ατομική επιχείρηση.

Για δες στην αναπτυγμένη και πολιτισμένη Ευρώπη; Μόνο το 10% έχει τέτοια προνόμια κα ι μόνο το 3% έχουν ατομική επιχείρηση. Πως είναι δυνατό οι έλληνες μισθοσυντήρητοι να έχουν ιδιοκτησία;

Πρέπει να την χάσουν. Γι' αυτό από την μια θα τους μειώνουμε τον μισθό και από την άλλη θα αυξάνουμε τους φόρους, θα βάζουμε φόρους πάνω στους φόρους, θα αυξάνουμε τις τιμές στα είδη καθημερινής ανάγκης, για να τους αναγκάσουμε να γίνουν ευάλωτοι και εύχρηστοι. Χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλεια, χωρίς ιδιοκτησία και μόνο με την υποχρέωση να δουλεύουν φοβισμένοι, τρομοκρατημένοι, απελπισμένοι για όσο θέλουμε για μας. Έτσι  δεν θα αποτελούν κίνδυνο, έτσι θα τους αφαιρέσουμε την συνείδηση, θα τους υποβάλλουμε σε μια εξαθλιωμένη ζωώδη ύπαρξη.   

Σχεδιάζουν να χάσουν την γη τους οι μικροί γεωργοί, να χάσουν τα κοπάδια τους οι μικροί κτηνοτρόφοι, να τα πουλήσουν σε ξέ� �ες εκμεταλλευτικές εταιρίες που θα παράγουν για τα κέρδη τους ότι γεωργικά προϊόντα επιθυμούν. Ενώ ο λαός θα πεινάει αυτοί θα παράγουν βιοκαύσιμα ή άλλα γεωργικά προϊόντα ή μεταλλαγμένα, τα οποία μόνο θα εξάγουν.

Δες τε τι προπαγανδίζει η τηλεόραση για νέες καλλιέργειες και νέους καλλιεργητές. Παραδοσιακά γεωργικά  ή καινούργια προϊόντα γης, συσκευασμένα σε πολυτελείς συσκευασίες που εξάγονται μόνο σε πλούσιους.

Δες τε πως εκμεταλλεύονται τις Τρίτες αναδυόμενες οικονομίες, όπως την Ινδία.

Οι πολυεθνικές έχουν αγοράσει τεράστιες εδαφικές εκτάσεις και παράγουν μεταλλαγμένα και βιοκαύσιμα. Όμως οι γεωργοί πεθαίνουν από την πείνα.

Δες τε τι προπαγανδίζουν για επιδοτήσεις σε νέους αγρότες. Να παράγουν βιοκαύσιμα που δεν έχουν μεγάλο κόστος παραγωγής αλλά αποφέρουν μεγάλα κέρδη ή να παράγουν νέα προϊόντα που θα τα εξάγουν, μιας και η αγοραστική αδύναμη των καταναλωτών έχει σχεδόν εκμηδενισθεί. Την έχουν ενσυνείδητα εκμηδενίσει.

Όμως η χώρα μας για να θρέψει τον πληθυσμό της εισάγει γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντ� �.  

Η Κυβέρνηση δημιουργεί συνθήκες απολίτιστων τριτοκοσμικών λαών στην χώρα μας για να έρθουν νέες επενδύσεις, με έναν λαό εξαθλιωμένο από τους φόρους, την ανεργία, την φτώχεια, τα αδιέξοδα και την έλλειψη αυτοσεβασμού.

Η Κυβέρνηση αφού έκλεισε πολλά νοσοκομεία και κατάργησε πολλές κλίνες, αφού σχεδία σε την έλλειψη φαρμάκων και υποχρέωσε σε οικονομική αδυναμία τα ασφαλιστικά ταμεία για να αυξήσει την βιολογική θνησιμότητα του λαού, σήμερα κλείνει Πανεπιστήμια και Τεχνολογικά ιδρύματα για να διευκολύνει την θνησιμότητα της γνώσης. Δεν χρειάζονται οι πλουτοκράτες επενδυτές μορφωμένους εργαζόμενους, παρά μόνο αγράμματους δούλους.  

Σε αυτήν την χώρα με αυτό τον εξαθλιωμένο λαό θα κερδοσκοπήσουν μεγάλες ή μικρές � �υχοδιωκτικές πολυεθνικές επιχειρήσεις, που θα έρθουν  για ένα κομμάτι ψωμί να κερδίσουν δισεκατομμύρια καθιστώντας τον λαό μας υπόδουλο και ληστεύοντας τον εθνικό μας πλούτο.

  

Αλήθεια ποιος άνεργος ακόμα και για διακόσια ευρώ, δεν θα πάει να εργαστεί για δέκα και δώδεκα ώρες την ημέρα, όταν θα τ� �ν κοιτούν τα μάτια των αδυνατισμένων παιδιών του, τα οποία καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε πως μπορούμε να τα ξεγελάσουμε;

Τι μας λένε τα γελοία πρακτοράκια των ξένων κεφαλαιοκρατών;

Η κακή κρίση, οι κακές κυβερνήσεις του ….παρελθόντος, οι κακές συνήθειες να ζητάμε όλο και περισσότερα, να ζητάμε λιγότερα πλούτη για τους λίγους και περισσότερα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα για τους πολλούς, δημιούργησαν την ανεργία και εξαθλιώνουν τον λαό και η μόνη διέξοδος είναι η ανάπτυξη, όπως οι προστάτες και φίλοι μας, ξένες δυνάμεις και τρωκτικά μας καθοδηγούν.

Με την είσοδο ξένων κεφαλαίων, νέων επενδύσεων, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Θα βρουν δουλειά οι άνεργοι.

Αλλά για να έρθουν οι νέες επενδύσεις οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν κανένα δικαίωμα. Πρώτα απ' όλα ο μισθός τους θα τον καθορίζει ο Υπουργός.

Αφεντικό των αναγκών του κάθε εργαζόμενου θα είναι ο κύριος Υπουργός.

Οι ε ργαζόμενοι θα δουλεύουν όσο τους έχει ανάγκη η εταιρία και για όσο χρόνο μέσα στην ημέρα τους χρειάζεται.

Δεν θα παίρνουν επιδόματα και θα ζουν με όσα ο κ. Υπουργός θα αποφασίζει αφού πρέπει να ικανοποιεί τις απαιτήσεις των νέων επενδύσεων.

Ο μισθός τους θα ανταποκρίνεται στο δικαίωμα του εργοδότη τους ν� � κρίνει μόνο εκείνος και τον εργαζόμενο και την δουλειά του και τις ανάγκες του.

Ο μισθωτός δεν θα μπορεί να αντιδράσει αφού οι άνεργοι θα απειλούν την θέση εργασίας τους και το μεροκάματό του.

Έτσι με αυτόν τον τρόπο κάποιοι θα δρουν δουλειά. Κάποιοι θα νιώθουν ευτυχισμένοι επειδή θα εργάζονται έστω και με 250 ευρώ ασχέτως αν ο κ. Υπουργός θα έχει θεσπίσει βασικό μισθό 586 ευρώ.

Η μεγάλη ανεργία και η ύφεση είναι εκείνοι οι παράγοντες που διαμορφώνουν τους μισθούς, όταν δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις, δημοκρατικά δικαιώματα και έντιμοι δικαστές.

Ποιο ευτυχισμένοι θα νιώθουν εκείνοι που δεν θα έχουν παιδ� �ά και ατομική ιδιοκτησία. Γιατί θα πληρώνουν πολύ λίγους φόρους και θα ζουν «καλλίτερα». 

Άλλωστε σημασία έχει το ταξίδι.

Δεν έχει σημασία πόσα λεφτά θα παίρνεις, σημασία έχει να εργάζεσαι.

Και αν δεν έχεις καμιά ιδιοκτησία, τόσο το καλλίτερο για σένα.

Άλλωστε ποιος είναι πιο ευτυχισμένος; Το ρολόι ή ο άνεργος;

Αυτή είναι η πολιτική της κυβέρνησης και δυστυχώς δεν υπάρχει λαός για να την ανατρέψει.

Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/