πάντα άοσμη να ευχαριστώ τον κύριο (βλέπε πεφωτισμένος πρωθυπουργούλης) που δεν με απέλυσε σαν το καημένο το Ν.. τον πληροφορικάριο- πως λέμε λεγεωνάριο, που όπως στον αστερίξ έτσι κι εδώ καταταγείτε μας έλεγαν και μετά από 18 χρόνια στο ίδιο σχολείο βρέθηκε να πε� �ισσεύει γιατί το μέτρησαν έτσι το μέτρησαν αλλιώς και τους βγήκαν λειψά κάτι εκατοστά - και τον Κ.. που είναι χωρισμένος με παιδί και κάνει δυό δουλειές για να τα φέρει βόλτα- άθλιε φοροκλέφτη διπλοθεσίτη άρπα τη κι εσύ- και τη Μ... που ήταν αναπληρώτρια και δε θα ξαναδεί σχολείο εκτός κι αν είναι πια τόσο κωλόφαρδη - δύσκολο τόσο λεπτή κοπέλα- και τη στείλουν για 5 ώρες στην κάτω Στρούγκα να πληρώνει 10 Ευρώ βενζίνη και να παίρνει 5 αλλά θα είναι περήφανη εργαζόμενη και μετά από 152 χρόνια δουλειάς θα πάρει 3 Ευρώ σύνταξη- αν υπάρχει ακόμα αυτ ός ο θεσμός γιατί κι αυτό παίζεται- και που ο άντρας της είναι κι αυτός πληροφορικάριος- άλλος λεγεωνάριος σε Επαλ αυτός, πως λέμε στη λεγεώνα των ξένων, για δύσκολες αποστολές αυτοί- και που κι αυτός κινδυνεύει να πάει για μπάνιο και να βρεθεί μόνιμος τουρίστας. Ή σαν τη Δ.... την αρχιτεκτόνισσα που μετά από 15 χρόνια με συμβάσεις στο δήμο, στην υπηρεσία καθαριότητας παρακαλώ γιατί η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά και η καθαριότητα του αρχιτέκτονα κάνει το άσπρο ξεξασπρότερο προφανώς, διορίστηκε στην εκπαίδευση και χάρηκε η κακομοίρα, πο� � να΄ξερε κι αυτή τι την περίμενε στη γωνία, και τώρα μετά από 6 χρόνια μονιμότητας θα της σκάσει η έκπληξη.
Κι εγώ 45 χρονών με παιδί 4ων με 13 χρόνια στο δημόσιο και 5 χρόνια πριν σε ιδιωτικό -από το 92 δουλεύω συνεχώς 21 χρόνια θα έπρεπε να αθροίζω αλλά με την αναπλήρωση χάνονται οι καλοκαιρινοί μήνες άσε που τα χρόνια στο ιδιωτικό δεν αναγνωρίζονται γιατί το ιδιωτικό δεν μας είχε προσλάβει με διοριστήριο- με άντρα δημόσιο υπάλληλο - όπως λέμε κτήμα, ένα πράγμα, δικό μου είσαι άμα θέλω σε πετάω- περισσεύω κι εγώ, είναι που είμαι ψηλή μάλλον , πρέπει να κοντύνω αλλά πόσο να τις κοντύνω τις ρημάδες τις προσδοκίες μου.
Έκοψα τα ταξίδια - καιρό πριν, στα διακοποδάνεια εγώ δεν μάσησα- έκοψα τις εξόδους- καλά είναι και τα πάρκα με σαντουιτσάκι και μπυρίτσα απ΄το σπίτι, αν είναι επέτειος το ρίχνουμε έξω ψωνίζουμε απ΄ το περίπτερο- στο σούπερ μάρκετ ψωνίζω τις προσφορές,- και δεν παρασύρομαι σαν κάτι άλλους να παίρνω άχρηστα πράγματα γάλα για τη μικρή εβαπορέ που δε χαλάει κιόλας- τι άλλο να κόψω. Μήπως να αρχίσω δίαιτα 53 κιλά είμαι δεν τρώω πολύ άσε που ψωνίζω στη λαϊκή τα φτηνότ ερα που βρίσκω, τα φασολάκια των 3 Ευρώ το κιλό τα παίρνουμε την Κυριακή αντί για κρέας. Τουλάχιστον έχω την υγειά μου λέει ο άντρας μου γιατί το ταμείον είναι μείον ( το ασφαλιστικό) και νοσοκομείο γιοκ και δεν έχω ούτε λεφτά να πληρώσω κάποιο να μου τη βρει άμα τη χάσω, και δεν κάνω κι εξετάσεις γιατί όλο και κάτι μπορεί να μου βρούνε και τότε τι θα γίνω. Αυτό που δεν ξέρεις δε σε πειράζει - μέχρι που στη δίνει κατακούτελα κι από δω παν΄ κι οι άλλοι-. Θα πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες που είπε και ο έτερος πεφωτισμένος υπουργούλης μας, -κα� � το εννοεί, οι υπόλοιποι θα πάνε σαν το σκυλί στ΄ αμπέλι- κι εγώ δεν έχω. Ή μάλλον έχω ένα στεγαστικό για τριανταπέντε χρόνια ακόμα να πληρώνω στην τράπεζα το σπίτι της( γιατί δικό της είναι μέχρι να το ξεπληρώσω) και να το παίζω ιδιοκτήτης για το δημόσιο και να δίνω ΕΤΑΚ, ΕΕΤΗΔΕ, ΦΑΠ και διάφορα άλλα γράμματα που δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνουν αλλά στοιχίζουν ακριβά και σε κάνουν να αισθάνεσαι μια ανάταση βρε παιδί μου, μια αυτοπραγμάτωση ένα πράγμα, πληρώνω άρα υπάρχω, δεν είμαι τελείως άχρηστος. Άσε που τελειώνει η μπαταρία του λαπιτοπ και πρέπει να σώσω το κέιμενο- μην πάει χαμένος τόσος προβληματισμός- η συνέχεια σε λίγο...
Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment