Γράφει ο Τάσος Παππάς
Υποψήφιοι πρωθυπουργο ί που σέβονται τον ευατό τους αισθάνονται την υποχρέωση να υποσχεθούν στο εθνικό ακροατήριο «μικρό και ευέλικτο υπουργικό συμβούλιο», όταν θα λάβουν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Το έχουν εξαγγείλει σχεδόν όλοι οι πολιτικοί ηγέτες, ουδείς όμως το υλοποίησε.
Θα μου πείτε, αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που..........
αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα στις μέρες μας;
Όχι φυσικά . Ωστόσο, «εξ όνυχος τον λέοντα».
Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ να ξεφύγει από τον κανόνα. Ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη του στο «Βήμα» [23-2-2014] δεσμεύθηκε για «ένα μικρότερο και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα».
Τι εμπόδισε μέχρι τώρα τους πρωθυπουργούς να προχωρήσουν στην εφαρμογή ενός τόσο ασήμαντου [από πρώτη ματιά] μέτρου; Η δομή της δημόσιας διοίκησης, οι εσωκομματικές ισορροπίες, η πελατειακή νοοτροπία και η πλημμελής γνώση που είχαν για τις συνθήκες που θα διαχειρίζονταν.
Έχουν συνταχθεί μελέτες επί μελετών για το πώς θα γίνει το κράτος λιγότερο γραφειοκρατικό, περισσότερο αποτελεσματικό, πιο λειτουργικό και ευέλικτο και όλες- αφού καλοπληρώθηκαν- έμειναν στα συρτάρια των αρμόδιων υπουργείων.
Σκόνταψαν στις δουλείες των κομμάτων εξουσίας και στις χρόνιες παθογένειες της διοίκησης. Έχουν εξαγγελθεί πομπωδώς δεκάδες μεταρρυθμίσεις και, με ελάχιστες ε� �αιρέσεις σε δευτερεύοντες τομείς, δεν προχώρησαν. Το ελληνικό κράτος εξακολουθεί να παρουσιάζει τις ίδιες αρρυθμίες, το πολιτικό προσωπικό συνεχίζει να πορεύεται με τον μπούσουλα που έχει κληρονομήσει από τους προηγούμενους.
Τα πολυσυλλεκτικά κόμματα εξουσίας [τέτοια ήταν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ, αυτό φιλοδοξεί να γίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ] είναι υποχρεωμένα, για να διατηρήσουν την εκλογική υπεροχή τους, να υπολογίζουν τους συσχετισμούς στο εσωτερικό τους.
Το έκαναν και την περίοδο που οι αρχηγοί ήταν πανίσχυροι και ο λόγος τους πέρναγε χωρίς δεύτερη κουβέντα, το κάνουν και σήμερα που έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας και μπορούμε να υποθέσουμε βασίμως ότι θα το κάνουν και στο μέλλον.
Οι πρωθυπουργοί προτιμούν να τοποθετούν τους εσωκομματικούς αντιπάλους τους και τους φίλους αυτών σε νευραλγικές θέσεις, παρά να τους έχουν έξω από το κυβερνητικό σχήμα, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ασκούν κριτικ� � εκ του ασφαλούς και να το παίζουν καθαροί και αμόλυντοι. Αν, μάλιστα, διαισθανθούν εγκαίρως ότι τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα, όσο τα παρουσίαζαν και αν φοβούνται ότι θα αναγκαστούν να βάλουν νερό στο κρασί τους, τότε θα επιδιώξουν να καταστήσουν συνυπεύθυνους όσους περισσότερους μπορούν.
Θα έπαιρνε μεγάλο ρίσκο ο κ. Τσίπρας αν αγνοούσε τα ιδεολογικά ρεύματα, τις τάσεις, τις ομάδες και τις φράξιες που κυκλοφορούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Δέχετ� �ι σκληρή κριτική σήμερα που δεν έχει κυβερνητικές ευθύνες. Φανταστείτε το κλίμα αν ως κυβέρνηση χρειαστεί να πάει σε συμβιβασμούς.
Έτσι η πρόβλεψη είναι εύκολη: Ούτε μικρό ούτε ευέλικτο θα είναι το υπουργικό συμβούλιο.
Ελπίζουμε, πάντως να συνεδριάζει συχνά, να παίρνει αποφάσεις, να τις υλοποιεί και να μην είναι ένα σώμα με παραλυτικές ποσοστώσεις.
Υποψήφιοι πρωθυπουργο ί που σέβονται τον ευατό τους αισθάνονται την υποχρέωση να υποσχεθούν στο εθνικό ακροατήριο «μικρό και ευέλικτο υπουργικό συμβούλιο», όταν θα λάβουν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Το έχουν εξαγγείλει σχεδόν όλοι οι πολιτικοί ηγέτες, ουδείς όμως το υλοποίησε.
Θα μου πείτε, αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που..........
αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα στις μέρες μας;
Όχι φυσικά . Ωστόσο, «εξ όνυχος τον λέοντα».
Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ να ξεφύγει από τον κανόνα. Ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη του στο «Βήμα» [23-2-2014] δεσμεύθηκε για «ένα μικρότερο και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα».
Τι εμπόδισε μέχρι τώρα τους πρωθυπουργούς να προχωρήσουν στην εφαρμογή ενός τόσο ασήμαντου [από πρώτη ματιά] μέτρου; Η δομή της δημόσιας διοίκησης, οι εσωκομματικές ισορροπίες, η πελατειακή νοοτροπία και η πλημμελής γνώση που είχαν για τις συνθήκες που θα διαχειρίζονταν.
Έχουν συνταχθεί μελέτες επί μελετών για το πώς θα γίνει το κράτος λιγότερο γραφειοκρατικό, περισσότερο αποτελεσματικό, πιο λειτουργικό και ευέλικτο και όλες- αφού καλοπληρώθηκαν- έμειναν στα συρτάρια των αρμόδιων υπουργείων.
Σκόνταψαν στις δουλείες των κομμάτων εξουσίας και στις χρόνιες παθογένειες της διοίκησης. Έχουν εξαγγελθεί πομπωδώς δεκάδες μεταρρυθμίσεις και, με ελάχιστες ε� �αιρέσεις σε δευτερεύοντες τομείς, δεν προχώρησαν. Το ελληνικό κράτος εξακολουθεί να παρουσιάζει τις ίδιες αρρυθμίες, το πολιτικό προσωπικό συνεχίζει να πορεύεται με τον μπούσουλα που έχει κληρονομήσει από τους προηγούμενους.
Τα πολυσυλλεκτικά κόμματα εξουσίας [τέτοια ήταν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ, αυτό φιλοδοξεί να γίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ] είναι υποχρεωμένα, για να διατηρήσουν την εκλογική υπεροχή τους, να υπολογίζουν τους συσχετισμούς στο εσωτερικό τους.
Το έκαναν και την περίοδο που οι αρχηγοί ήταν πανίσχυροι και ο λόγος τους πέρναγε χωρίς δεύτερη κουβέντα, το κάνουν και σήμερα που έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας και μπορούμε να υποθέσουμε βασίμως ότι θα το κάνουν και στο μέλλον.
Οι πρωθυπουργοί προτιμούν να τοποθετούν τους εσωκομματικούς αντιπάλους τους και τους φίλους αυτών σε νευραλγικές θέσεις, παρά να τους έχουν έξω από το κυβερνητικό σχήμα, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ασκούν κριτικ� � εκ του ασφαλούς και να το παίζουν καθαροί και αμόλυντοι. Αν, μάλιστα, διαισθανθούν εγκαίρως ότι τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα, όσο τα παρουσίαζαν και αν φοβούνται ότι θα αναγκαστούν να βάλουν νερό στο κρασί τους, τότε θα επιδιώξουν να καταστήσουν συνυπεύθυνους όσους περισσότερους μπορούν.
Θα έπαιρνε μεγάλο ρίσκο ο κ. Τσίπρας αν αγνοούσε τα ιδεολογικά ρεύματα, τις τάσεις, τις ομάδες και τις φράξιες που κυκλοφορούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Δέχετ� �ι σκληρή κριτική σήμερα που δεν έχει κυβερνητικές ευθύνες. Φανταστείτε το κλίμα αν ως κυβέρνηση χρειαστεί να πάει σε συμβιβασμούς.
Έτσι η πρόβλεψη είναι εύκολη: Ούτε μικρό ούτε ευέλικτο θα είναι το υπουργικό συμβούλιο.
Ελπίζουμε, πάντως να συνεδριάζει συχνά, να παίρνει αποφάσεις, να τις υλοποιεί και να μην είναι ένα σώμα με παραλυτικές ποσοστώσεις.
Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment