«Οι έφηβοι θα είναι ξένοι στην ίδια τους τη χώρα»

Το 2011 κέρδισε το πρώτο βραβείο στίχου στους αγώνες δημιουργίας ελληνικού τραγουδιού. Ο τίτλος του ποιήματος «Η βασική κι ανώτατη…», δηλωτικός των θέσεών του για την Παιδεία στη χώρα μας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά με καταγωγή από τις Κυδωνίες της Μικράς Ασίας.

Εγραψε το σενάριο, έκανε την παραγωγή και σκηνοθέτησε τέσσερις μικρού μήκους ταινίες στην Ελλάδα, την Ισπανία και τις ΗΠΑ: «Dreams of Clay», Ελλάδα-ΗΠΑ 2002, «Τ-BEAR», ΗΠΑ 2001, «Το κλειδί στην κλειδαριά», Ισπανία 1999, «Δυο μέτρα γης», Ελλάδα 1994. Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως ξεναγός, ταξιδεύοντας σε 32 χώρες της Ευρώπης, της Ασίας, της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Μιλάμε με τον Χρήστο Γόδα.

- Είσαι θεολόγος;

«Στίχοι, ποιήματα και τα άλλα γεννήματα στη γλώσσα των λέξεων εξυπηρετούν την ανάγκη δημιουργίας που δεν βρίσκει διέξοδο στη γλώσσα των εικόνων. Τη νύχτα που βγήκα από τον κινηματογράφο "Ελλη" και την προβολή της ταινίας "Ο Τζόνι πήρε το όπλο του", στα 16 μου, αποφάσισα ότι θα γίνω σκηνοθέτης. Το τεράστιο κενό καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα με έσπρωξε να "ανοίξω" το κεφάλι μου, κάνοντας ανθρωπιστικές σπο υδές. Οι σπουδές μου στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας είναι από τα σημαντικότερα εφόδια που κουβαλάω. Ακολούθησαν οι σπουδές σκηνοθεσίας στη μυθική -τότε- Σχολή Σταυράκου και αργότερα μεταπτυχιακά στην Αμερική. Επέστρεψα το 2002, για να δουλέψω στον τόπο μου».

- «Η γλώσσα που μου έδωσαν στα ξένα ευδοκιμεί…»

«Το επάγγελμά μου ήταν σκηνοθέτης μέχρι το 2010. Ομως μαζί με το ξέσπασμα της οικονομι� �ής κρίσης και τη δραματική μείωση της παραγωγής οπτικοακουστικών έργων όλων των ειδών, όλοι όσοι ανέλαβαν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, για να είμαστε συνεπείς ως χώρα προς τους εταίρους μας, με ανάγκασαν -όπως και χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες- να κλείσω τα βιβλία μου. Εδώ και τρία χρόνια είμαι άνεργος».

- Προφητικοί στίχοι;

«Μα η μάνα γη που γύρισα, έγινε μητρ� �ά, κι εγώ που χρόνια λαχταρώ γλυκά να μ' αγκαλιάσει, στης μηχανής της κάρβουνο με ρίχνει την πυρά, των Δυτικών ονείρων της τα τρένα να μη χάσει».

- Φεύγεις για Αμερική;

«Πρώτα απ' όλα θα προσπαθήσω να επιβιώσω και μετά θα προσπαθήσω να κυνηγήσω το όνειρο. Θα προσπαθήσω να βρω την ελπίδα ξανά… Στην Ελλάδα δεν μπορείς πια να ελπίζεις. Πήγα δυο μήνες και βρήκα ανταπόκριση � �ου στην Ελλάδα δεν έχω βρει δέκα χρόνια. Δεν πάω να ξεκινήσω "τη διεθνή καριέρα", γιατί δεν έχω καν καριέρα εδώ. Εχω γράψει ένα θεατρικό έργο για το οποίο ήδη υπάρχει σοβαρό ενδιαφέρον να ανέβει η παράσταση στο Μανχάταν, καθώς και για τη μεταφορά του σε ταινία, της οποίας αυτό τον καιρό τελειώνω το σενάριο».

- Τι σε πικραίνει;

«Που το καράβι στην Ελλάδα βουλιάζει και τα � �οντίκια τρώνε ακόμα το σκαρί. Που όλα καταρρέουν και η διαφθορά και ο νόμος του "δικού μας" βασιλεύουν. Στην Ελλάδα όσοι μπαίνουν στην πολιτική το κάνουν ή από ματαιοδοξία ή από εγωκεντρισμό. Κι αν όχι όταν εισέρχονται στην πολιτική, σίγουρα όταν κυβερνάνε. Με πικραίνει που, αντί να καρατομήσουμε τη ματαιοδοξία και τον εγωκεντρισμό των κυβερνώντων, παίζουμε το παιχνίδι τους. Πιο πολύ με δηλητηριάζει που σκοτώνουμε το μέλλον. Που οι σημερινοί έφηβοι θα είναι ξένοι στην ίδια τους τη χώρα. Κι έτσι θα είναι η ίδια η πατρίδα τους που θα τους � �άνει να φύγουν. Με πικραίνει που φεύγω». 

enet

Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/