Η κυπριακή κρίση του Μαρτίου ανέτρεψε ένα ως τότε θετικό κλίμα για την κυβέρνηση, έκανε άνω κάτω το ΣΥΡΙΖΑ, νομιμοποίησε το «κόμμα της δραχμής», που συμμετέχει πια στην πολιτική μας ζωή με δύο εκδοχές, προκάλεσε μεγάλες ζημιές στις ελληνικές επιχειρήσεις, πανικό στους καταθέτες και αβεβαιότητα στην οικονομία...
Η χώρα χρειάστηκε τρεις μήνες για να συνέλ� �ει και να αφήσει την Κύπρο πίσω της, ωστόσο θα ήταν λάθος η Κύπρος να βγει από τα ραντάρ των πολιτικών δυνάμεων. Όπως απέδειξε για μια ακόμα φορά ο Μάρτιος, η Ελλάδα συγκλονίζεται σε κάθε κυπριακή κρίση, και η επόμενη είναι στα σκαριά.
Αυτή τη φορά το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, αλλά βρίσκεται στο γνώριμο θέμα που οι Έλληνες προσπαθούν να ξεχάσουν, στο Κυπριακό. Η Λευκωσία βρίσκεται κάτω από τρομακτική πίεση, να συναινέσει στην επανεκκίνηση της διαδικασίας, το συντομότερο δυνατόν. Η θέση αδυναμίας, στην οποία βρέθηκε η Κύπρος μετ� � την οικονομική κατάρρευση ήταν ένα ανέλπιστο δώρο για τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς, που δεν άφησαν την ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη. Η γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή γύρισε κατά των κυπριακών σχεδιασμών μετά την επίσκεψη Ομπάμα στην Τουρκία και την τουρκοϊσραηλινή προσέγγιση. Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό ήταν ότι η Κύπρος βρέθηκε στην οικονομική ανάγκη των Ευρωπαίων, που ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την διαιώνιση της διαίρεσης του νησιού και τώρα πιέζουν τους Κύπριους να βρουν λύση.
Οι πιέσεις που με ταφέρονται στο προεδρικό μέγαρο από τον Αλεξάντερ Ντάουνερ, ειδικό απεσταλμένο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν ένα πράγμα έχουν δώσει να καταλάβει στο επιτελείο του Αναστασιάδη αλλά και τον πολιτικό κόσμο της Κύπρου, ότι θέλουν λύση μέσα στο χρόνο. Η προσπάθεια της κυπριακής κυβέρνησης είναι να καθυστερήσει τις διαδικασίες ως το Σεπτέμβριο, το πόσο εύκολο να κρατηθεί αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία: Την επόμενη Πέμπτη και μετά από πίεση του ΟΗΕ, ο Αναστασιάδης, ο Ντάουνερ και ο Ερόγλου θα δειπνήσουν μαζί στη Λευκωσία, σε μια εκδήλωση που η Κυπριακή Κυβέρνηση προσπαθεί να υποβαθμίσει ως κοινωνική, οι άλλοι όμως την αντιλαμβάνονται ως επανέναρξη των συνομιλιών. Με δεδομένο ότι ο ΟΗΕ θέλει να τελειώνει γρήγορα δεν αποκλείεται να υπάρξουν εξελίξεις, ακόμα και το Σεπτέμβρη.
Σε αυτό πιθανόν να συμβάλλει και η αστάθεια της κοινής γνώμης στην Κύπρο, που προσπαθεί ακόμα να συνέλθει από το σοκ της χρεοκοπίας. Η συζήτηση για το Κυπριακό έχει ξανανοίξει στη Μεγαλόνησο, με τα μέτωπα να διαμορφώνονται και πάλι ανάμεσα σε απορριπτικούς και ενωτικούς. Αν και ως πρό� �φατα, οι περισσότεροι Κύπριοι πίστευαν πως αυτό το θέμα είχε λήξει, μια μερίδα του πληθυσμού έχει αρχίσει να το συζητάει, ελπίζοντας πως μέσα από μια λύση, η Κύπρος θα μπορούσε να προχωρήσει ανενόχλητη στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και την συνολική επανεκκίνηση της τουριστικής της οικονομίας.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο να δημιουργηθούν στην Κύπρο μέτωπα «μνημονιακών-ενωτικών» απέναντι σε «αντιμνημονιακούς-απορριπτικούς» και να ανάψουν τα αίματα. Και δεν είναι καθόλου δύσκολο, η κατηγορία ότι οι Εταίροι επιχειρούν να ε� �ιβάλλουν μια απαράδεκτη λύση στην Κύπρο, να μεταφέρει την αντιπαράθεση και στην Ελλάδα και να κλονίσει την οποία σταθερότητα έχει κατακτήσει η πολιτική σκηνή το τελευταίο διάστημα. Μια νέα κυπριακή κρίση, μπορεί να λειτουργήσει ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας. Απρόβλεπτος θα είναι μόνον, για όσους έχουν αποφασίσει να κλείσουν τα μάτια τους.
Η χώρα χρειάστηκε τρεις μήνες για να συνέλ� �ει και να αφήσει την Κύπρο πίσω της, ωστόσο θα ήταν λάθος η Κύπρος να βγει από τα ραντάρ των πολιτικών δυνάμεων. Όπως απέδειξε για μια ακόμα φορά ο Μάρτιος, η Ελλάδα συγκλονίζεται σε κάθε κυπριακή κρίση, και η επόμενη είναι στα σκαριά.
Αυτή τη φορά το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, αλλά βρίσκεται στο γνώριμο θέμα που οι Έλληνες προσπαθούν να ξεχάσουν, στο Κυπριακό. Η Λευκωσία βρίσκεται κάτω από τρομακτική πίεση, να συναινέσει στην επανεκκίνηση της διαδικασίας, το συντομότερο δυνατόν. Η θέση αδυναμίας, στην οποία βρέθηκε η Κύπρος μετ� � την οικονομική κατάρρευση ήταν ένα ανέλπιστο δώρο για τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς, που δεν άφησαν την ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη. Η γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή γύρισε κατά των κυπριακών σχεδιασμών μετά την επίσκεψη Ομπάμα στην Τουρκία και την τουρκοϊσραηλινή προσέγγιση. Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό ήταν ότι η Κύπρος βρέθηκε στην οικονομική ανάγκη των Ευρωπαίων, που ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την διαιώνιση της διαίρεσης του νησιού και τώρα πιέζουν τους Κύπριους να βρουν λύση.
Οι πιέσεις που με ταφέρονται στο προεδρικό μέγαρο από τον Αλεξάντερ Ντάουνερ, ειδικό απεσταλμένο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν ένα πράγμα έχουν δώσει να καταλάβει στο επιτελείο του Αναστασιάδη αλλά και τον πολιτικό κόσμο της Κύπρου, ότι θέλουν λύση μέσα στο χρόνο. Η προσπάθεια της κυπριακής κυβέρνησης είναι να καθυστερήσει τις διαδικασίες ως το Σεπτέμβριο, το πόσο εύκολο να κρατηθεί αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία: Την επόμενη Πέμπτη και μετά από πίεση του ΟΗΕ, ο Αναστασιάδης, ο Ντάουνερ και ο Ερόγλου θα δειπνήσουν μαζί στη Λευκωσία, σε μια εκδήλωση που η Κυπριακή Κυβέρνηση προσπαθεί να υποβαθμίσει ως κοινωνική, οι άλλοι όμως την αντιλαμβάνονται ως επανέναρξη των συνομιλιών. Με δεδομένο ότι ο ΟΗΕ θέλει να τελειώνει γρήγορα δεν αποκλείεται να υπάρξουν εξελίξεις, ακόμα και το Σεπτέμβρη.
Σε αυτό πιθανόν να συμβάλλει και η αστάθεια της κοινής γνώμης στην Κύπρο, που προσπαθεί ακόμα να συνέλθει από το σοκ της χρεοκοπίας. Η συζήτηση για το Κυπριακό έχει ξανανοίξει στη Μεγαλόνησο, με τα μέτωπα να διαμορφώνονται και πάλι ανάμεσα σε απορριπτικούς και ενωτικούς. Αν και ως πρό� �φατα, οι περισσότεροι Κύπριοι πίστευαν πως αυτό το θέμα είχε λήξει, μια μερίδα του πληθυσμού έχει αρχίσει να το συζητάει, ελπίζοντας πως μέσα από μια λύση, η Κύπρος θα μπορούσε να προχωρήσει ανενόχλητη στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και την συνολική επανεκκίνηση της τουριστικής της οικονομίας.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο να δημιουργηθούν στην Κύπρο μέτωπα «μνημονιακών-ενωτικών» απέναντι σε «αντιμνημονιακούς-απορριπτικούς» και να ανάψουν τα αίματα. Και δεν είναι καθόλου δύσκολο, η κατηγορία ότι οι Εταίροι επιχειρούν να ε� �ιβάλλουν μια απαράδεκτη λύση στην Κύπρο, να μεταφέρει την αντιπαράθεση και στην Ελλάδα και να κλονίσει την οποία σταθερότητα έχει κατακτήσει η πολιτική σκηνή το τελευταίο διάστημα. Μια νέα κυπριακή κρίση, μπορεί να λειτουργήσει ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας. Απρόβλεπτος θα είναι μόνον, για όσους έχουν αποφασίσει να κλείσουν τα μάτια τους.
Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment