Προσωπικά δεδομένα(!)-όχι, παίζουμε…

Του Θανάση Νικολαΐδη 

 

ΟΙ Ευρωπαίοι το σοφίστηκαν. Οι Έλληνες σπεύσαμε να το εφαρμόσουμε. Ξεκίνησε απ' τους «αμαρτωλούς» της πολιτικής, για να καλύπτουν αμαρτίες πριν ακόμα τις διαπράξουν. Πώς κρύβεις και κρύβεσαι, αν είσαι «� �ξιωματούχος» και ταυτόχρονα π.χ. παιδεραστής και σε συνέλαβαν; Και οι της παρέας του αυτού φυράματος; Στο χέρι τους είναι και παίρνουν «σωτήρια» μέτρα. Εμπνεύστηκαν, λοιπόν, τα  «προσωπικά δεδομένα», επέβαλαν την μη παραβίασή τους με νόμο και καθάρισαν. Για εαυτούς και ομοίους. Κι αν το παράπτωμα μαθευτεί, ο δράστης θα παραμείνει μακριά απ' τα ..........

αδιάκριτα, ερευνητικά βλέμματα του κόσμου.

ΚΙ ύστερα; Προώθησαν την ιδέα…παρακάτω. Την αρπάξαμε (και) οι Έλληνες (εξόχως πονηροί στην απόκρυψη των ανομημάτων μας), σαν δώρο εξ Ευρώπης και προσφορά στον…πολιτισμό. Τη ρεγουλάραμε ως ιδέα, την προσαρμόσαμε «ελληνικά» και…να σου ο νόμος περί «προσωπικών δεδομένων»-ασπίδα για κάθε κακοποιό. Αντί να τρίψουμε στη μούρη των Ευρωπαίων τον επαίσχυντο νόμο τους κρατώντας την ηθική και τη λογική μας…

ΕΠΙΕΙΚΕΙΣ, λοιπόν, με τον δράστη, σκληροί με το θύμα και με τη λογική τιναγμένη στον αέρα. Μαθαίνουμε τα πάντα για την πράξη του εγκληματία, μας πληροφορούν πως ομολόγησε, ο ίδιος προστατευμένος απ' τους φύλακες, η φάτσα του απ' το «μοσαΐκ» κι όλα πάνε μια χαρά. Με τον κακοποιό (άγνωστος μεταξύ αγνώστων) να κινείται με άνεση υποτροπιάζοντας, τον παιδεραστή έξω απ' τα σχολεία και τον καταχραστή γνωστής δράσης, αλλά αγνώστων χαρακτηριστικών. Κρύβεις το πρόσωπο του φονιά, μη τον…πληγώσεις και, παραδίπλα το θύμα ξεσκέπαστο και απροσ� �άτευτο, συντετριμμένο και ρημαγμένο, κατάφατσα στο φακό και χωρίς ίχνος «προστασίας».

ΕΙΔΑΜΕ ρακένδυτους πεσμένους καταγής και με σκάγια στο κορμί, φάτσες ταλαίπωρων και ταλαιπωρημένων για το μεροκάματο (του τρόμου) κι ο φακός να σαρώνει το…νοικοκυριό τους, ακούσαμε για…καραμπινάτους δράστες, αλλά τις φάτσες της τσογλαναρίας δεν τις είδαμε. Άνετοι και χωρίς χειροπέδες απέναντι στην κάμερα να φτύνουν(!) δημοσι� �γράφους κι η μάνα να τσιρίζει (αντί να τους καρφώνει, σιωπηρά, με το βλέμμα της) κι όλοι (μας) μαζί στον χορό του παραλόγου.

ΑΥΤΑ, προς δόξαν των εθνοπατέρων μας κοκορομάχων, των κομμάτων που τους κόβεται η ανάσα με τα γκάλοπς και ενός κοινοβουλίου που νομοθετεί ευκόλως για τα…εύκολα και δεν τολμάει στα δύσκολα (και…ασύμφορα). Με τον νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών ακατάργητο κι εκείνον (τον πονηρό και ύπουλο) περί πρ� �σωπικών δεδομένων σε ισχύ και…αυστηρή εφαρμογή του.  Όχι, παίζουμε…

Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/