Χείμαρος ειδήσεων: Ενα φάντασμα πλανάται με το μαχάιρι στα δόντια

Κάποιοι χάιδευαν τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, αθωώνοντάς τους, ως απελπισμένους, ως γριούλες που φοβούνται να πάνε ως την τράπεζα, ως τιμωρητικούς\αγανακτισμένους απέναντι στα κόμματα εξουσίας. "Δεν ξέρουν τι πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή", "δεν είναι όλοι ναζιστές", "ψάχνουν εναλλακτική", ήταν μερικές από τις δικαιολογίες που αναπαρήγαγαν κυρίως τα ΜΜΕ.

Πλέον οι δικαιολογίες στέρεψαν. Οποιοσδήποτε προσπαθήσει να φτιάξει άλλοθι, θα το κάνει εκ του πονηρού. Αν όσοι σκέφτονταν να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή δεν άλλαξαν γνώμη ούτε μετά το φονικό, πλέον έχασαν και την τελευταία τους ευκαιρία. Δεν υπάρχουν πια αθώοι, παραπληροφορημένοι, εν αγνοία, φοβισμένοι. Δεν δικαιούνται επιεική συμπεριφορά ούτε άφεση αμαρτιών.

Πρέπει να αποδεχτούμε την ύπαρξη φασιστών στην ελληνική κοινωνία. Οι ελληναράδες είναι καθωσπρεπιστές, βαθιά συντηρητικοί, θρησκόληπτοι, πολλές φορές κάνουν τα στραβά μάτια και εξωραΐζουν καταστάσεις. Επίσης είναι μνησίκακοι, αδιάφοροι για πράγματα που νομίζουν ότι δεν αγγίζουν εκείνους και με σοβαρές ψυχοπαθολογίες. Μαζικές ψυχώσεις έχουν στρογγυλοκάτσει στο θυμικό αυτού του λαού. Με την κριτική σκέψη είναι μαλωμένοι και δύσκολα μπορούν να αντιληφθούν καταστάσεις και να παράγουν Λόγο. Κατανοούν μόνο θεωρίες συνωμοσίας και ατάκες από πρωινάδικα, απασχολημένοι με το βόλεμά τους και μόνον με αυτό. Οι ελληναράδες είναι εθισμένοι στο να ψάχνουν για "ηγέτες" γι' αυτό δεν κουνάνε τον κώλο τους, ούτε ακόμα και με τις παρούσες συνθήκες.

Συζητάνε για να θέσουν την Χρυσή Αυγή εκτός νόμου. Μα αυτό θα την ισχυροποιούσε στα μάτια των ελληναράδων. Θα πίστευαν πως πράγματι είναι αντισυστημική γι' αυτό και όλοι την πολεμάνε. Θα φαινόταν στα μάτια τους, πως οι ναζιστές είναι η πραγματική απειλή για το "σάπιο πολιτικό σύστημα". Θα αποκτούσαν αίγλη και ηρωικές διαστάσεις. Κάτι αντίστοιχο συνέβη με την φυλάκιση του Χίτλερ πριν εκείνος πάρει την εξουσία. Η απαγόρευση της συμμορίας δεν μπορεί να γίνει μόνο με όρους θεσμικούς. Αν δεν απονομιμοποιηθεί στα μάτια της κοινωνίας, δεν υπά ρχει ελπίδα. Και για να πω την αλήθεια, δεν πιστεύω πως θα γίνει αυτό.

Δεν συμβαίνουν ξαφνικές αλλαγές στην κοινωνία, πόσο μάλλον στην ελληνική. Αυτός που χτυπάει την γυναίκα του, αυτή που έχει ευνουχίσει τον γιο της, αυτός που καταπιέζει τον συμμαθητή του στο σχολείο, αυτός που κάνει τον σταυρό του αλλά μισεί τον μελαψό συνάνθρωπό του, οποιοσδήποτε βράζει από κακία, δεν θα αλλάξουν, όσο αίμα κι αν χυθεί, εκτός κι αν είναι το δικό τους.

Η σύνταξη με τον φασισμό γίνεται λόγω του μίσους κυρίως για τον ίδιο τους τον εαυτό. Βέβαια αυτοί που μισούν τον εαυτό τους για διάφορους λόγους δεν πρόκειται να το παραδεχτούν κι έτσι το προβάλουν ως ξένο στους άλλους. Όπου άλλος είναι ο διαφορετικός. Γίνονται διατεθειμένοι να σκοτώσουν τον οποιοδήποτε και γιατί όχι να σκοτωθούν για το υποτιθέμενο "μεγάλο ιδανικό". Να σκοτώσουν για να απαλύνουν το αβάσταχτο βάρος της ύπαρξής τους και να σκοτωθούν για να απαλλαγούν από αυτήν.

Η Χρυσή Αυγή αποτελεί την ευκαιρία του συστήματος να κάνει πιο πιεστικούς τους νόμους και τους κανόνες του. Να τους παρουσιάσει μπροστά στην ναζιστική δράση ως "καλούς". Μπορεί την επόμενη φορά να μας θέσουν και το δίλημμα "Σαμαράς ή ναζισμός".

Στο ίντερνετ κυκλοφορούσαν για μήνες τόσα βίντεο και φωτογραφίες, με στιγμές άπειρης φρίκης, όλα όσα μπορούσε να θέλει κανείς για να ενοχοποιήσει την Χρυσή Αυγή και να την στείλει στον διάολο. Από απειλές μελών της ως παραληρήματα βουλευτών της, επιθέσεις, τραμπουκισμοί, συνεργασίες με τα ΜΑΤ, όλες οι πρακτικές των ναζί, όλη η ψυχοπάθειά τους, ήταν στο φως.

Κανείς δεν νοιάστηκε, κανένας εισαγγελέας δεν επενέβη. Ούτε όταν η διεθνής αμνηστία προειδοποιούσε, ούτε όταν οι επιθέσεις πλήθαιναν. Η ατιμωρησία συνεχιζόταν και οι ναζιστές έπαιρναν θάρρος, δοκίμαζαν τις αντοχές μας. Η κυβέρνηση έφτιαχνε στρατόπεδα για μετανάστες, επιχειρήσεις "Ξένιος Δίας" ντρόπιαζαν το νόημα του όρου ξένιος, η δημοκρατία έγινε μια ανάμνηση, καθώς η ντόπια μαφία συνέχιζε να βρίσκεται στην θέση της όπως τόσα χρόνια, συνεχίζοντας τις business.

Για τα χατίρια του κάθε εργολάβου, του κάθε τραπεζίτη και του διεθνούς κεφαλαίου, μια χώρα βυθίστηκε στην φτώχεια και την απελπισία. Μεταξύ συσσιτίων και φραουλοχώραφων, η βία έριξε τους καρπούς της, με τις ευλογίες του "συνταγματικού τόξου", που λίγο πριν έκανε τα στραβά μάτια για την φασιστική δράση, ενδιαφερόμενο μόνο για τα ποσοστά της.

H Χρυσή Αυγή μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα -ένα όνομα που ποτέ δεν πρέπει να ξεχάσουμε- πέρα απ' το ότι αποκαλύφθηκε στα μάτια ακόμα και των πιο "αφελών" (αν και αρνούμαι την ύπαρξη τέτοιων), έδειξε πόσο θρασύδειλη είναι. Φρόντισε για τα μάτια του κόσμου να καταδικάσει το έγκλημα, προσπαθώντας να πείσει μέχρι ότι ο Ρουπακιάς δεν είναι μέλος της, ενώ ταυτόχρονα επιχείρησε να αποδεσμεύσει το όνομά της και την άρρωστη ιδεολογία της από το μαχαίρι. Κι αυτό γιατί είδε πως υπήρξαν αντανακλαστικά και αντιδράσεις. Και αμέσως το φίδι μαζεύτ� �κε.

"Όταν θα ακονίζονται οι ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια…" μας απειλεί ο φυρερίσκος, έχοντας ποτίσει με διχόνοια έναν λαό που πάντα βρίσκεται σε εμφυλιακή κατάσταση, γιατί σ' αυτή την χώρα ο εμφύλιος δεν τελείωσε πραγματικά ποτέ. Μόνο που δεν έχει να κάνει με αριστερούς και δεξιούς, αλλά με διαφορετικούς κόσμους που αντιλαμβάνονται εντελώς διαφορετικά τις ίδιες τις ανθρώπινες αξίες.