Η θανατολαγνεία, το πάθος για ανθρωποθυσίες, η δίψα για αιματοχυσία, η νεκροφιλία, η νοσηρή διαστροφή των Ναζιστών και των συνεργών τους, ο σαδιστικός πυρετός κορυφώνεται.
Σύμφωνα με δηλώσεις δημοσιογράφων ο Παύλος Φυσσάς δεν ήταν ένα θύμα δολοφονίας για οποιουσδήποτε πολιτικούς λόγους, ήταν στοχοποιημένος συγκεκριμένα ως αντιφασίστας. Δηλαδή, αν ήταν αντι-οτιδήποτε-άλλο ίσως και να ζούσε σήμερα.
Όμως, μιλούσε εναντίον του Ναζισμού, και του τοπικού παραμάγαζου αυτού, με τραγούδια, σε παρέες, σε καφετέριες. Εσύ, αν δεν μιλάς εναντίον της Χρυσής Αυγής, δεν έχεις πρόβλημα. Μίλα εναντίον κάποιου άλλου, ή καλύτερα ακόμα, βούλωστο επιτέλους. Άντε, μπορείς να μιλάς για το πως περνάς τέλεια. Μέχρι εκεί.
Για να δω τι παίζει στην δική μου περίπτωση – και εσύ, ως αναγνώστης, σκέψου για την δική σου, αν μοιάζει κάπως με εκείνην του Παύλου Φυσσά.
Προσωπικά, γράφω περί της ανόδου του φασισμού στην Ελλάδα και εναντίον του οργανωμένου νεοελληνικού Ναζισμού εδώ και 10 χρόνια. Καταγγέλλω περιστατικά συγκεκριμένα, με ονόματα και διευθύνσεις. Αναπτύσσω ιδεολογική πολεμική εναντίον της ακροδεξιάς και όχι μόνο της πεζοδρομιακής δράσης της.
Δεν μένω στην αναγνώριση των φονιάδων με τις μαύρες μπλούζες αλλά δείχνω και τον φλώρο που μιλάει για πάρτυ και χαβαλέ ενώ δίπλα του ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δεν συζητάω ανοιχτά μόνο τον φόνο του πακιστανού που πήγαινε, με ποδήλατο, στην δουλειά του στην Αθήνα, αλλά δημοσιοποιώ και βίντεο για την αισχρή συμπεριφορά του λιμενικού σώματος στους καταραμένους που ξεβράστηκαν στο Αγαθονήσι.
Επίσης, ανεβάζω βίντεο με πρωταγωνιστή εμένα στο youtube, μερικά από αυτά έχουν και πολλά views. Μερικά από αυτά είναι από συνεντεύξεις στην τηλεόραση, όπου, λίγες μόλις μέρες πριν την δολοφονία του Παύλου Φυσσά μιλάω ανοιχτά, καθαρά και ξάστερα, αποκαλώντας την Χρυσή Αυγή επικίνδυνους τραμπούκους, μαχαιροβγάλτες και μισθοφόρους της πανικόβλητης άρχουσας τάξης.
Σε κάποιο παλιότερο βίντεο μάλιστα, με έχει δει όλη η Ελλάδα να κερνάω σκατά και να απαξιώ να μιλήσω με ένα παραληρηματικό φασιστόμουτρο που σήμερα είναι Υπουργός Υγείας.
Σε κείμενα, άρθρα, συνεντεύξεις, εδώ και χρόνια, αλλά και διά ζώσης κράζω ασύστολα πολιτικούς από κάθε χώρο και οποιασδήποτε πολιτικής πεποίθησης.
Αλλά, αν με σφάξουν, μόνο από έναν συγκεκριμένο χώρο υπάρχει περίπτωση να είναι ο δολοφόνος. Μόνο ενός είδους άνθρωποι με έχουν απειλήσει, γραπτά και προφορικά, ουκ ολίγες φορές. Το έχω πει, κατ' επανάληψη, δημοσίως, το έχετε διαβάσει με τα ίδια σας τα μάτια σε σχόλια τρίτων sites, έχετε διαβάσει τα κείμενα στον "Στόχο." Αυτοί είναι οι Χρυσαυγίτες. Οι υπόλοιποι ούτε που απαντούν στον δημόσιο λόγο που εκφέρω εναντίον τους, και πολύ καλά κάνουν εφ' όσον δεν έχουν κάτι να πο� �ν. Οι Χρυσαυγίτες μπορεί να μην έχουν κάτι να μου πουν, αλλά έχουν να μου κάνουν.
Χρονικό προαναγγελθείσας δολοφονίας λέγεται αυτό.
Μιλάω από την θέση του προσώπου που έχει δημόσιο λόγο και μιλάει ανοιχτά εναντίον του νεοελληνικού ναζισμού. Κατά γενική ομολογία η θέση αυτή είναι στοχευμένη από την ακροδεξιά και δυνητικά επικίνδυνη. Σύμφωνα με την λογική των δημοσιογράφων κάθε τέτοιο πρόσωπο θεωρείται προβλέψιμη επιλογή ως στόχος και άρα υποψήφιο θύμα δολοφονίας από την Χρυσή Αυγή και τις συμμορίες, οι οποίες, μην κρυβόμαστε, είναι ενεργές ως κυψέλες σε κάθε γειτονιά.
Από την ημέρα που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φυσσάς, κανείς πλέον δεν μου εγγυάται αν αύριο θα ζω ή θα έχω δολοφονηθεί "επειδή μιλούσα".
Ωραία.
Kαι θα μπορούσατε να αλλάξετε πλευρά στον ύπνο σας αν δεν σας αφορούσε καθόλου η ταύτιση μεταξύ εμένα και του Παύλου Φυσσά διά μέσω του κοινού παρονομαστή «και οι δύο εκφέρουν αντι-ναζιστικό δημόσιο λόγο». Όμως δεν είμαι μόνο εγώ. Υπάρχουν εκατοντάδες, χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που όχι μόνο δεν ψήφισαν Χρυσή Αυγή, όχι μόνο δεν υποφέρουν την λούμπεν μπόχα του εθνικισμού, του ρατσισμού, της ομοφοβίας, του μίσους, αλλά μιλάνε, σχολιάζουν, γράφουν και τοποθετούνται δημόσια, με κάθε τρόπο, διαρκώς.
Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να μην έχουν την εμβέλεια ενός δημοφιλούς ράπερ ή ενός καλλιτέχνη και ανθρώπου των ΜΜΕ όπως εγώ. Αλλά αγωνίζονται εναντίον του Νεοελληνικού Ναζισμού όπου σταθούν και όπου βρεθούν. Είναι οι άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να αλλάξουν γνώμη στους συγχωριανούς τους, στους νέους, στους παραπλανημένους δεξιά και αριστερά, κάθε μέρα. Μήπως και την γλιτώσουμε από τον εμφύλιο που μας έχουν στημένο.
Η ποινικοποίηση της Χρυσής Αυγής είναι ένα ζήτημα με διάφορα επιχειρήματα υπέρ και κατά. Κανείς δεν εξαφανίζει ένα φαινόμενο από την κοινωνία κηρύσσοντας το παράνομο. Από τα ναρκωτικά μέχρι τον φόνο, υπάρχουν άπειροι νόμοι που διώκουν αποτελεσματικά κάθε είδους παραβατική συμπεριφορά, χωρίς καμία από αυτές να έχει πάψει να υπάρχει.
Όμως, παραβατική συμπεριφορά δεν μπορεί να θεωρείται και η σκέψη, ούτε η έκφραση αυτής.
Το να νοσταλγείς τον Χίτλερ, να σταυροκοπιέσαι για την πατριδούλα σου, και να θεωρείς ότι ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου είναι μίασμα, σε μια υγιή κοινωνία είναι δικαίωμα σου. Επειδή μια υγιής κοινωνία θα σε απασχολεί με άλλους τρόπους ώστε να μην επιφέρεις το ολοκαύτωμα για το οποίο είσαι ικανός.
Όμως, δεν πρόκειται περί υγιούς κοινωνίας η Ελληνική. Υπάρχουν εστίες ομαδικής ψύχωσης. Υπάρχουν στρατόπεδα συγκέντρωσης, άστεγοι, αυτόχειρες, άνεργοι που δεν έχουν τι να κάνουν όλη μέρα. Άπειροι ματαιωμένοι και αργόσχολοι ψάχνουν εμμονικά να βρούνε ποιος φταίει και παίζουν ρουλέτα με την μπίλια της ευθύνης μέχρι αυτή να κάτσει όπου τύχει. Και είναι ξεκάθαρο ότι η μπίλια έχει κάτσει στο κόκκινο.
Φταίνε οι αναρχοάπλυτοι, οι μουσάτοι, οι αριστεροί.
Δεν φταίνε τόσο επειδή μιλάνε. Αλίμονο, ακόμα και ένας Χρυσαυγίτης βλέπει ότι ζούμε στην εποχή του διαδικτύου και κανείς δεν μπορεί να φιμώσει κανέναν.
Όχι, όσοι εκφράζουν αντιναζιστική ιδεολογία και αντιφασιστικό δημόσιο λόγο φταίνε επειδή δεν πήγανε σε σχολές αυτοάμυνας, δεν ξέρουν πολεμικές τέχνες, δεν ξεκοιλιάζουν δημοσίως. Αν τα έκαναν όλα αυτά οι Παύλοι Φυσσάδες αυτής της χώρας, οι μαχαιροβγάλτες Ναζί θα φοβούνταν αντίποινα από τα θύματα τους. Θα το σκέφτονταν πριν πάρουν στο κατόπι αυτούς τους φωνακλάδες που επιμένουν να διαμαρτύρονται εναντίον του Ναζισμού σε μια χώρα διαχωρισμένη σε λωτοφάγους και απελπισμένους.
Είναι τρομακτική η συνείδηση του πόσο έχει διευρυνθεί ο κύκλος του αίματος κατόπιν της δολοφονίας του Παύλου Φυσσά. Πλέον, κινδυνεύεις να σε μαχαιρώσουν Ναζιστές επειδή συζητάς στην καφετέρια, όπως ακριβώς είχα πει σε ένα πρόσφατο άρθρο μου, με τίτλο «Γιατί Είμαι Ανθέλληνας». Και σαν να μην έφτανε αυτό, να ακούς ότι δεν πρόσεχες να κρατάς το στόμα σου κλειστό.
Όμως, μιλούσε εναντίον του Ναζισμού, και του τοπικού παραμάγαζου αυτού, με τραγούδια, σε παρέες, σε καφετέριες. Εσύ, αν δεν μιλάς εναντίον της Χρυσής Αυγής, δεν έχεις πρόβλημα. Μίλα εναντίον κάποιου άλλου, ή καλύτερα ακόμα, βούλωστο επιτέλους. Άντε, μπορείς να μιλάς για το πως περνάς τέλεια. Μέχρι εκεί.
Για να δω τι παίζει στην δική μου περίπτωση – και εσύ, ως αναγνώστης, σκέψου για την δική σου, αν μοιάζει κάπως με εκείνην του Παύλου Φυσσά.
Προσωπικά, γράφω περί της ανόδου του φασισμού στην Ελλάδα και εναντίον του οργανωμένου νεοελληνικού Ναζισμού εδώ και 10 χρόνια. Καταγγέλλω περιστατικά συγκεκριμένα, με ονόματα και διευθύνσεις. Αναπτύσσω ιδεολογική πολεμική εναντίον της ακροδεξιάς και όχι μόνο της πεζοδρομιακής δράσης της.
Δεν μένω στην αναγνώριση των φονιάδων με τις μαύρες μπλούζες αλλά δείχνω και τον φλώρο που μιλάει για πάρτυ και χαβαλέ ενώ δίπλα του ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δεν συζητάω ανοιχτά μόνο τον φόνο του πακιστανού που πήγαινε, με ποδήλατο, στην δουλειά του στην Αθήνα, αλλά δημοσιοποιώ και βίντεο για την αισχρή συμπεριφορά του λιμενικού σώματος στους καταραμένους που ξεβράστηκαν στο Αγαθονήσι.
Επίσης, ανεβάζω βίντεο με πρωταγωνιστή εμένα στο youtube, μερικά από αυτά έχουν και πολλά views. Μερικά από αυτά είναι από συνεντεύξεις στην τηλεόραση, όπου, λίγες μόλις μέρες πριν την δολοφονία του Παύλου Φυσσά μιλάω ανοιχτά, καθαρά και ξάστερα, αποκαλώντας την Χρυσή Αυγή επικίνδυνους τραμπούκους, μαχαιροβγάλτες και μισθοφόρους της πανικόβλητης άρχουσας τάξης.
Σε κάποιο παλιότερο βίντεο μάλιστα, με έχει δει όλη η Ελλάδα να κερνάω σκατά και να απαξιώ να μιλήσω με ένα παραληρηματικό φασιστόμουτρο που σήμερα είναι Υπουργός Υγείας.
Σε κείμενα, άρθρα, συνεντεύξεις, εδώ και χρόνια, αλλά και διά ζώσης κράζω ασύστολα πολιτικούς από κάθε χώρο και οποιασδήποτε πολιτικής πεποίθησης.
Αλλά, αν με σφάξουν, μόνο από έναν συγκεκριμένο χώρο υπάρχει περίπτωση να είναι ο δολοφόνος. Μόνο ενός είδους άνθρωποι με έχουν απειλήσει, γραπτά και προφορικά, ουκ ολίγες φορές. Το έχω πει, κατ' επανάληψη, δημοσίως, το έχετε διαβάσει με τα ίδια σας τα μάτια σε σχόλια τρίτων sites, έχετε διαβάσει τα κείμενα στον "Στόχο." Αυτοί είναι οι Χρυσαυγίτες. Οι υπόλοιποι ούτε που απαντούν στον δημόσιο λόγο που εκφέρω εναντίον τους, και πολύ καλά κάνουν εφ' όσον δεν έχουν κάτι να πο� �ν. Οι Χρυσαυγίτες μπορεί να μην έχουν κάτι να μου πουν, αλλά έχουν να μου κάνουν.
Χρονικό προαναγγελθείσας δολοφονίας λέγεται αυτό.
Πριν γίνει το κακό λοιπόν, ας αντιστρέψω λίγο τους όρους του παιχνιδιού. Γιατί να στοχοποιούμαι εγώ ως αντιφασίστας και να μην στοχοποιείται η Χρυσή Αυγή ως τρομοκράτες και υποψήφιοι φονιάδες μου?
Μιλάω από την θέση του προσώπου που έχει δημόσιο λόγο και μιλάει ανοιχτά εναντίον του νεοελληνικού ναζισμού. Κατά γενική ομολογία η θέση αυτή είναι στοχευμένη από την ακροδεξιά και δυνητικά επικίνδυνη. Σύμφωνα με την λογική των δημοσιογράφων κάθε τέτοιο πρόσωπο θεωρείται προβλέψιμη επιλογή ως στόχος και άρα υποψήφιο θύμα δολοφονίας από την Χρυσή Αυγή και τις συμμορίες, οι οποίες, μην κρυβόμαστε, είναι ενεργές ως κυψέλες σε κάθε γειτονιά.
Από την ημέρα που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φυσσάς, κανείς πλέον δεν μου εγγυάται αν αύριο θα ζω ή θα έχω δολοφονηθεί "επειδή μιλούσα".
Ωραία.
Kαι θα μπορούσατε να αλλάξετε πλευρά στον ύπνο σας αν δεν σας αφορούσε καθόλου η ταύτιση μεταξύ εμένα και του Παύλου Φυσσά διά μέσω του κοινού παρονομαστή «και οι δύο εκφέρουν αντι-ναζιστικό δημόσιο λόγο». Όμως δεν είμαι μόνο εγώ. Υπάρχουν εκατοντάδες, χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που όχι μόνο δεν ψήφισαν Χρυσή Αυγή, όχι μόνο δεν υποφέρουν την λούμπεν μπόχα του εθνικισμού, του ρατσισμού, της ομοφοβίας, του μίσους, αλλά μιλάνε, σχολιάζουν, γράφουν και τοποθετούνται δημόσια, με κάθε τρόπο, διαρκώς.
Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να μην έχουν την εμβέλεια ενός δημοφιλούς ράπερ ή ενός καλλιτέχνη και ανθρώπου των ΜΜΕ όπως εγώ. Αλλά αγωνίζονται εναντίον του Νεοελληνικού Ναζισμού όπου σταθούν και όπου βρεθούν. Είναι οι άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να αλλάξουν γνώμη στους συγχωριανούς τους, στους νέους, στους παραπλανημένους δεξιά και αριστερά, κάθε μέρα. Μήπως και την γλιτώσουμε από τον εμφύλιο που μας έχουν στημένο.
Η ποινικοποίηση της Χρυσής Αυγής είναι ένα ζήτημα με διάφορα επιχειρήματα υπέρ και κατά. Κανείς δεν εξαφανίζει ένα φαινόμενο από την κοινωνία κηρύσσοντας το παράνομο. Από τα ναρκωτικά μέχρι τον φόνο, υπάρχουν άπειροι νόμοι που διώκουν αποτελεσματικά κάθε είδους παραβατική συμπεριφορά, χωρίς καμία από αυτές να έχει πάψει να υπάρχει.
Όμως, παραβατική συμπεριφορά δεν μπορεί να θεωρείται και η σκέψη, ούτε η έκφραση αυτής.
Το να νοσταλγείς τον Χίτλερ, να σταυροκοπιέσαι για την πατριδούλα σου, και να θεωρείς ότι ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου είναι μίασμα, σε μια υγιή κοινωνία είναι δικαίωμα σου. Επειδή μια υγιής κοινωνία θα σε απασχολεί με άλλους τρόπους ώστε να μην επιφέρεις το ολοκαύτωμα για το οποίο είσαι ικανός.
Όμως, δεν πρόκειται περί υγιούς κοινωνίας η Ελληνική. Υπάρχουν εστίες ομαδικής ψύχωσης. Υπάρχουν στρατόπεδα συγκέντρωσης, άστεγοι, αυτόχειρες, άνεργοι που δεν έχουν τι να κάνουν όλη μέρα. Άπειροι ματαιωμένοι και αργόσχολοι ψάχνουν εμμονικά να βρούνε ποιος φταίει και παίζουν ρουλέτα με την μπίλια της ευθύνης μέχρι αυτή να κάτσει όπου τύχει. Και είναι ξεκάθαρο ότι η μπίλια έχει κάτσει στο κόκκινο.
Φταίνε οι αναρχοάπλυτοι, οι μουσάτοι, οι αριστεροί.
Δεν φταίνε τόσο επειδή μιλάνε. Αλίμονο, ακόμα και ένας Χρυσαυγίτης βλέπει ότι ζούμε στην εποχή του διαδικτύου και κανείς δεν μπορεί να φιμώσει κανέναν.
Όχι, όσοι εκφράζουν αντιναζιστική ιδεολογία και αντιφασιστικό δημόσιο λόγο φταίνε επειδή δεν πήγανε σε σχολές αυτοάμυνας, δεν ξέρουν πολεμικές τέχνες, δεν ξεκοιλιάζουν δημοσίως. Αν τα έκαναν όλα αυτά οι Παύλοι Φυσσάδες αυτής της χώρας, οι μαχαιροβγάλτες Ναζί θα φοβούνταν αντίποινα από τα θύματα τους. Θα το σκέφτονταν πριν πάρουν στο κατόπι αυτούς τους φωνακλάδες που επιμένουν να διαμαρτύρονται εναντίον του Ναζισμού σε μια χώρα διαχωρισμένη σε λωτοφάγους και απελπισμένους.
Είναι τρομακτική η συνείδηση του πόσο έχει διευρυνθεί ο κύκλος του αίματος κατόπιν της δολοφονίας του Παύλου Φυσσά. Πλέον, κινδυνεύεις να σε μαχαιρώσουν Ναζιστές επειδή συζητάς στην καφετέρια, όπως ακριβώς είχα πει σε ένα πρόσφατο άρθρο μου, με τίτλο «Γιατί Είμαι Ανθέλληνας». Και σαν να μην έφτανε αυτό, να ακούς ότι δεν πρόσεχες να κρατάς το στόμα σου κλειστό.
Παναγιώτης Χατζηστεφάνου για το iefimerida.gr
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
No comments:
Post a Comment